CRKVA UZNESENJA BLAŽENE DJEVICE MARIJE
Na samom ulazu u Morović (sa leve strane) još i danas postoji dobro očuvana katolička crkva Svete Marije sagrađena tokom XIII veka. Bez ikakve sumnje radi se o spomeniku koji ima izuzetan značaj jer crkva predstavlja jednu od najstarijili sakralnih građevina u Sremu.Na njoj se mogu sasvim jasno uočiti dve graditeljske faze koje su stilski vezane za romansko odnosno gotsko arhitektonsko nasleđe.lako se crkva pominje tek od XVII veka njen nastanak je negde oko XIII veka, a ko je ktitor ostavlja tek da se pretpostavlja. Crkva je u nekoliko navrata popravljana (najveći radovi su izvedeni tokom XVIII veka nakon turskog uništavanja) tako da su danas njeni najstariji delovi svetilište sa polukruznom apsidom i romanski obrađeni prozorski okviri. Na sve to na zapadnoj strani se nadovezuje naos (nešto viši i širi) čiji su prozori završeni gotskim prelomljenim lucima, a nadvišeniokulusima sa kamenim četvorolisnim rozetama. Uz zapadno pročelje je kula kvadratne osnove koja iznad drugog nivoa prelazi u osmostranu. O ovoj crkvi postoje tri legende. Po jednoj crkvu je podigla carica Marija Terezija. Po drugoj nju je podigla despotica Jelena, supruga Stefana Štiljanovića. To je bilo kada je on otišao u rat a ona je podigla ovu crkvicu u želji da izmoli od Bogorodice srećan povratak muža. Ona je bila katolkinja pa je crkva bila blagoslovljena po katoličkom obredu. Po trećoj legendi crkvicu je podigao čak sam despot Štiljanovic, a opet neki kažu da je njen graditelj Ivan Morović. Kanonska vizitacija iz 1729. čak navodi da je crkvu podigao ugarski kralj Stefan. Ova zadnja pretpostavka zaslužuje da se razmotri jer bi možda najviše odgovarala istini.
Činjenica je da ovaj ugarski kralj (prvi hrisćanski kralj Ugarske) sagradio dosta crkava koje su imale upravo onaj izgled koji ima ova crkvica.
Prvobitna crkva nije imala ovaj oblik koji ima danas, on ce doći tek 1414. godine, a i to znači daje ova crkva zaista jako stara. Stradaće 1664. godine kada provale Tatari. Tada je i spaljena, što će potvrditi i kanonska vizitacija iz 1729. godine. Kada su turci isli na Beč (1683) ona će opet biti rušena. Crkva će ostati nepokrivena skoro 40 godina. Tek odlaskom turaka započeće radovi na njoj. General Odvier narediće dvojici morovićana - Pavlu Grčancu i Đuri Pejakiću da obave sav posao. Inače, radove je izveo i nadgledao Nikola Rašković, tada kapetan u Moroviću. Smatra se da su ovi radovi završeni 1723. godine. Inače, iz turskog vremena ovoj crkvi je ostao nadimak "Klisa" (na turskom to znači crkva). Crkva inače ima dosta podzemnih prostorija (kripti). Danas se ne zna gde su one budući da su kripte odavno zaboravljene i zapuštene. Možda stoga ide i priča da ispod crkve ide tajni prolaz (ulaz u njega je izmedu lađe i sakristije) koji onda odlazi ispod Bosuta na drugu stranu reke. Šta je od toga istina, tesko je reći. Izvesno je da se u ovoj crkvi dosta sahranjivalo, a jedna od poslednjih sahrana bila je 1780. godine. Kako su kripte bile zazidane, vremenom su zaboravljene. Početkom XIX veka crkva je napuštena pa su se u njoj sakrivali razbojnici. Od 1825. godine župnik Ujvari popravlja crkvu. Od tada je crkva u funkciji.
Činjenica je da ovaj ugarski kralj (prvi hrisćanski kralj Ugarske) sagradio dosta crkava koje su imale upravo onaj izgled koji ima ova crkvica.
Prvobitna crkva nije imala ovaj oblik koji ima danas, on ce doći tek 1414. godine, a i to znači daje ova crkva zaista jako stara. Stradaće 1664. godine kada provale Tatari. Tada je i spaljena, što će potvrditi i kanonska vizitacija iz 1729. godine. Kada su turci isli na Beč (1683) ona će opet biti rušena. Crkva će ostati nepokrivena skoro 40 godina. Tek odlaskom turaka započeće radovi na njoj. General Odvier narediće dvojici morovićana - Pavlu Grčancu i Đuri Pejakiću da obave sav posao. Inače, radove je izveo i nadgledao Nikola Rašković, tada kapetan u Moroviću. Smatra se da su ovi radovi završeni 1723. godine. Inače, iz turskog vremena ovoj crkvi je ostao nadimak "Klisa" (na turskom to znači crkva). Crkva inače ima dosta podzemnih prostorija (kripti). Danas se ne zna gde su one budući da su kripte odavno zaboravljene i zapuštene. Možda stoga ide i priča da ispod crkve ide tajni prolaz (ulaz u njega je izmedu lađe i sakristije) koji onda odlazi ispod Bosuta na drugu stranu reke. Šta je od toga istina, tesko je reći. Izvesno je da se u ovoj crkvi dosta sahranjivalo, a jedna od poslednjih sahrana bila je 1780. godine. Kako su kripte bile zazidane, vremenom su zaboravljene. Početkom XIX veka crkva je napuštena pa su se u njoj sakrivali razbojnici. Od 1825. godine župnik Ujvari popravlja crkvu. Od tada je crkva u funkciji.
